Dog Man. Wichrowe Bzdurza – Dav Pikley

Dav Pilkey przedstawia kolejną beztroską opowieść o odnalezionej rodzinie i przyjaźni, po raz kolejny tłumacząc złożone motywy na kolorowe, przyjazne dzieciom obrazki. W dziesiątym już tomie komiksu autorstwa niby bohaterów „Kapitana Majtasa”, Georga i Harolda, pso-policjant został uwięziony w kloszu hańby, czyli kloszu ochronnego dla psa, który nie pozwoli zgryzać mu bandażu z łapek. Niestety wszyscy tylko mu dogryzają. Jedynie w szefie może znaleźć oparcie. Jednak szef także ma kłopoty, ale sfery miłosnej. Zakochał się w jednej z pielęgniarek, które opiekowały się Dog Manem podczas jego rekonwalescencji. Nie może znaleźć ani odpowiednich słów, ani sposobów, by móc się z nią umówić. Dog Man postanawia mu na swój psi sposób pomóc. Tym bardziej, że i jemu pomógł Pecik i robot.

Tymczasem z kociego kicia znowu ucieka Dziaders, tym razem z celem znalezienia Sprayu Życia i i Wzrostu, towarów obecnie deficytowych i zakazanych. Oczywiście wszystko w celu czynienia wyłącznie złych rzeczy. W tym samym też czasie kot Pet walczy o to, by Pecik i jego telekinetyczna przyjaciółka kijanka Ada nie przeszkadzali mu fekalnymi piosenkami podczas wywiadu. To jasne, że mu się nie uda, a miłość wszystko wybaczy.

Tym razem mniej będzie o przyjaźni, a więcej o miłości, zarówno tej pierwszej i romantycznej, jak i rodzicielskiej. Za pośrednictwem komiksy mali czytelnicy dowiedzą się też, że warto każdemu dać drugą szansę, nawet jeśli jest złoczyńcą, jakim kiedyś był kot Pet. Jego historia dzieciństwa i przejścia na stronę zła dobitnie pokazuje, że nawet po odbyciu kary osoby osądzone są traktowane jak wyrzutki. Niezależnie jak bardzo Pet się starał, nikt nie pozwoli mu zapomnieć, kim był. To świetna lekcja dla dzieci, aby już w młodym wieku dzieci dowiedziały się, że jeśli ktoś zrobi coś złego, a my zaoferujemy mu ścieżkę odkupienia, to jego obowiązkiem jest nie powtarzać swoich błędów, ale naszym obowiązkiem jest zaoferowanie możliwości poprawy.

Uderzające kolory, interaktywne strony, samouczki do rysowania i mnóstwo głośnych śmiechów – wszystko to pomaga utrzymać uwagę wymagającego młodego czytelnika. Na szczególną uwagę zasługuje stosowanie coraz bardziej dziwacznych onomatopei, której kilka przykładów zawiera zabawne odniesienia do popkultury. Humor fekalny i wyżyny dziecięcego slapstickowego humoru – oto Dog Man właśnie.

Monika Kilijańska

Dog Man. Zbrodnia Ikara

Dog Man. Aport z oblężonego miasta