Zagłębiając się coraz dalej w słowa napisane przez Oscara Wilde’a, zastanawiałam się ciągle, dlaczego nie sięgnęłam po nie wcześniej. „Szczęśliwy Książę i inne opowiastki” to zbiór pięciu opowiadań ukazujących dobro i zło, czyli dwie siły, które ciągle walczą w każdej istocie. Zakochałam się bezgranicznie w zawartych w książce historiach. Uroniłam kilka łez, poznając ostateczne losy bohaterów. Nie wyobrażam sobie, abym mogła o nich zapomnieć. Pewnie jeszcze wiele razy do nich wrócę i będę odkrywała nowe aspekty. „Szczęśliwy Książę i inne opowiastki” to pozycja, którą powinny obowiązkowo poznać starsze dzieci. Wspólne czytanie – może lepiej nie do snu – i rozmawianie o refleksjach na temat lektury, pomogą im zrozumieć znaczenie każdego z opowiadań. Oscar Wilde napisał je bardzo przystępnym językiem, wywołując ciekawość i grając na emocjach czytelników. Przeżywać oni będę wszelkie zdarzenia, roniąc łzy i delikatnie się uśmiechając. Całość dopełniona jest minimalistycznymi, ale niezwykle urozmaicającymi rysunkami, które dodają uroku książce. Śliczne wydanie, twarda oprawa, świetna grafika przyciągają wzrok młodszych czytelników, jak i tych dorosłych. W dalszej części recenzji zamieszczam opisy zawartych w książce opowiadań.

Tytułowy „Szczęśliwy Książę” opowiada o pewnym zachwycającym pomniku stworzonym na podobiznę małego księcia, który zmarł we wczesnym okresie życia. Wykonany jest on ze złota i przyozdobiony szlachetnymi kamieniami, co wywołuje podziw u mieszkańców i przyjezdnych. Szczęśliwy Książę nie jest tak szczęśliwy, jak się wydaje. Ze względu na swoją wielkość widzi wszelkie cierpienia targające ludźmi, co wywołuje ból w jego zaklętym sercu. Nie wie, jak mógłby im pomóc. Nie może się ruszać, nikt go nie słyszy, może jedynie obserwować. Pewnego dnia przysiada na nim Jerzyk, aby odpocząć przed podróżą do ciepłych krajów. Ptaszka poruszają łzy Szczęśliwego Księcia i postanawia mu pomóc z jedyną misją. Zaniesie jeden klejnot potrzebującej osobie. Jeden wypad kończy się kolejnym, a pomoc trwa i trwa. Oscar Wilde zawarł w tym opowiadaniu tematykę poświęcenia. Główni bohaterzy nie kończą dobrze. Mimo dobra, które uczynili, zostali potraktowani jak śmieci, ale ich pomoc zmieniła życie wielu potrzebujących. „Szczęśliwy Książę” to fenomenalna historia dla starszych dzieci, którzy zaczynają rozumieć, jak działa świat i potrafią odróżnić życie realne od opowieści. Wydaje mi się, że młodsi czytelnicy mogliby za bardzo przeżywać ostatnie losy Jerzyka i Szczęśliwego Księcia.

„Słowik i Róża” opowiada o wszechpotężnej sile miłości i zdolności do czynienia w jej imię największych poświęceń. Widoczne jest w tej historii pragnienie prawdziwej miłości, rozpacz w chwili jej braku i najokrutniejsza ofiara. Opowiadanie przedstawia losy Słowika, który jest bezgranicznym romantykiem. Słysząc opowiadanie zakochanego studenta, który, aby zdobyć ukochaną, musi ofiarować jej czerwoną różę, postanawia mu pomóc. Niestety ze względu na srogą zimę czerwone płatki nie miały szans się wykształcić. Krzew różany przedstawia ptaszkowi sposób, na wyrośniecie jednej róży. Musi poświęcić własne życie i napoić gałęzie własną krwią. Historia ta pokazuje, że mimo najlepszych chęci, poświęcenie w imię miłości wszystkiego, nie sprawi, że uczucie się pojawi. Słowik umiera, a ukochana zbywa studenta dla majątku innego kandydata. „Słowik i Róża” to smutna opowieść o fałszu ukrytym pod pięknymi słowami i niepotrzebnym cierpieniu.

Trzecie opowiadanie pt. „Samolubny Olbrzym” opowiada, jak niezwykle łatwo się domyślić, o tytułowym bohaterze, który wraca do domu po siedmiu latach nieobecności. Odkrywa, że w jego pięknym ogrodzie „zalęgły” się dzieci i postanawia się ich pozbyć. Natura pokazuje swoje niezadowolenie w chwili braku dziecięcych uśmiechów i zmienia ogród Olbrzyma w wieczną krainę zimy. Nie rosną żadne owoce, wszelkie życie zniknęło. Główny bohater nie rozumie, dlaczego tak się stało. Nie sądzi, że jego samolubność spowodowały te zniszczenia. Wszystko zmienia się pewnego dnia, gdy dzieci próbują przedostać się pod murem, aby ponownie wejść do ogrodu. Olbrzym zaczyna rozumieć, że powodem wiecznej zmarzliny jest on sam. Postanawia otworzyć przed maluchami swoje drzwi i zaprosić ich do zabawy. Jego pierwszym gościem jest malutki chłopiec, który swoim płaczem zmiękcza serce potwora i przypomina mu o miłosierdziu. „Samolubny Olbrzym” to opowiadanie, które spodobało mi się najbardziej ze wszystkich wymienionych. Pokazuje ono znaczenie otwartości w stosunku do innych i moc płynącą za dzieleniem się z innymi tym, co się posiada.

Oscar Wilde w opowiadaniu „Prawdziwy przyjaciel” skupia się na ukazaniu fałszywości płynącej od innego człowieka pod przykrywką troski. Przedstawiony jest tu motyw fałszywej przyjaźni, ciągłego wykorzystywania przez jedną ze stron i uległość, a także zaślepienie u drugiej. Mieszają się tu dobro i zło, przeciwstawiając przeciwko sobie kłamców i dobrotliwych. „Prawdziwy przyjaciel” przedstawia smutną historię o relacji Młynarza i Janka, gdzie ten pierwszy ciągle wykorzystuje ogrodnika, a samemu nic z siebie nie daje. Ukrywa swoją obłudę pod przykrywką prawdziwej przyjaźni. Młynarz nieustannie zawodzi drugiego mężczyznę, oczekując od niego więcej i więcej, a Janek, starając się być dobrym przyjacielem, oddaje mu wszystko, co posiada. Łącznie ze swoim życiem. Oscar Wilde potrafi urzec czytelnika swoimi historiami i nie inaczej dzieje się w przypadku tego opowiadania.

Ostatnie opowiadanie zawarte w zbiorze to „Prześwietna Petarda”. Opowiada ono o tytułowej Petardzie, która jest tak bardzo zafiksowana na swoim punkcie i arogancka, że stawia siebie przed innymi. Przedstawia swoje możliwości w samych superlatywach i gardzi innymi towarzyszami. Do końca swojego życia ma się za lepszą od innych i oczekuje od innych ciągłego podziwu. „Prześwietna Petarda” ukazuje prawdę o pyszałkowatości i egocentryzmie, które oddalają od innych osób i zasłaniają jedną z najważniejszych prawd. W ostatecznej chwili jesteśmy tacy sami. Przechwałki na temat własnej osoby nic nie znaczą. Powodują tylko rozłamy i samotność.

„Szczęśliwy Książę i inne opowiastki” to książka wspaniała na prezent dla dzieci, najlepiej tych trochę starszych. Autor napisał ją w tak fenomenalny sposób, że nie powinno się przejść przy niej obojętnie. Wspólne zagłębianie się z pociechami w zawarte w niej opowiadania powinno zainicjować rozmowę na temat przedstawionych losów bohaterów i skłonić do poznania wzajemnych refleksji na temat zakończeń. Książka może okazać się pretekstem do poruszenia ważnych tematów dotyczących funkcjonowania świata i ludzkiego zachowania.